De dochter van… 

Mijn vader was boer in hart en nieren, en daarmee dus ook meteen ondernemer. Deze onderneming had hij echter in zijn schoot geworpen gekregen, of zat hij er juist mee opgescheept? Want als oudste zoon was het niet meer dan logisch dat hij de boerderij over zou nemen. Ondernemen prima maar boer zijn bleek toch niet zijn roeping, waarop hij naast de boerderij langzaamaan overstapte in de hout business en in 2010 de boerderij verkocht. Dat was pas lef, in mijn ogen. 

Met de verkoop van de boerderij veranderde er van alles. Na de verhuizing kon ons pap iets minder gaan werken. Daar waar de koeien en varkens 365 dagen per jaar aandacht vergde, kon het hout ook wel eens zonder hem. Let op wel eens… want ik kreeg al jong mee dat een ondernemer geen dagen van 8 tot 5 maakt. Ja vooruit, hij werkte wel van 8 tot 5, maar ook weer van 6 tot 8. Tenminste op werkdagen, op zaterdag gaf hij er om 5 uur al de brui aan en op zondag deed hij niks. Nou ja, niks fysieks meestal, maar hij was dan wel te vinden achter zijn bureau voor de boekhouding. Je zou zeggen dat dat afschrikt als kind van een ondernemer zijnde maar allesbehalve. 

Ik ging ook een eigen bedrijf beginnen dat stond voor mij vast toen ik in 2000 naar de MAS, ofwel Helicon opleidingen ging. Richting Dierverzorging, een 4-jarige middenkader opleiding. Met als doel het bedrijf van mijn vader overnemen en ombouwen naar een hondenpension. Tenminste dat dacht het kind in mij, niet beseffende dat dat allemaal niet zomaar kan. 

In de paarden

En dat liep dus ook allemaal wat anders. Als paardenmeisje in hart en nieren kreeg ik tijdens een stage de kans om paardrijles te gaan geven op de manege waar ikzelf ook had leren rijden. Deze kans heb ik met beide handen aangegrepen en ben daarom gestart met een opleiding tot paardrijjuf, om het zo maar oneerbiedig te zeggen, bij de KNHS. Deze opleiding haalde ik waarna ik volop les ben gaan geven. Hiermee zat ik dus helemaal in de paarden. Dit werd nog ‘erger’ toen ik mijn vader zo ver kreeg om niet alleen mijn eigen paard thuis te stallen maar ook paarden van anderen. 

Met deze kleine pensionstal startte mijn eerste eigen bedrijf op 22-jarige leeftijd. In 2005 ging ik naar de KVK en legde de handelsnaam HorseThings vast. Onder deze naam had ik een kleinschalige pensionstal, ga ik les aan ruiters met eigen paarden maar ook op paarden van mezelf, had ik een webshop in paardensportartikelen. Eerlijk is eerlijk, ik probeerde een webshop te hebben want dat viel nog niet zo mee in die tijd. Internet was nog niet wat het nu was en er waren nog vrij weinig webshops en dus goede voorbeelden. Daarnaast organiseerde ik ook nog workshops, hoezo bezige bij?

Door de verhuizing van mijn vader leek mijn pensionstal te moeten stoppen en daar kwam het doorzettingsvermogen om de hoek kijken. Gelukkig vond ik een compagnon waar ik terecht kon met mijn hele hebben en houden. Helaas liep dit na een tijdje spaak, ben bang dat ik toch meer een echte zelfstandige ben, en stopte ik in 2008 met het bedrijf en ging fulltime werken voor de baas waar ik al sinds 2000 bij werkte. Bij een hondenkennel en hondenpension welteverstaan. 

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan

Om meer uren te gaan maken kreeg ik de kans om te starten met een hondentrimopleiding bij het HKI. Op deze manier kon ik meer gaan verdienen voor mijn baas en kon ik dus meer uren krijgen, dit was hard nodig nu alle inkomsten hiervandaan moesten komen en ik mijn paard dus ook nog eens in een pensionstalling moest gaan stallen. 

Een bijkomstigheid bij de opleiding was echter dat ik stage kwam te lopen bij een trimsalon in Uden waar ze ook katten trimde. Een zeer aangename verrassing voormij. Conclusie ik haalde mijn hondentrimdiploma en startte met honden trimmen voor de baas. En nu komt lef weer om de hoek kijken. Er volgde een extra cursus kattentrimmen en startte in 2010 mijn eigen kattentrimsalon, Kattentrimsalon Pets Choice, waarbij ik rondreed in Eindhoven en omgeving om katten aan huis te trimmen op mijn vrije avonden en in de weekenden. Ondanks dat ze bij de KVK geen idee hadden wat ik ging doen, want wat ze met een kattentrimsalon aan moesten daar hadden ze geen idee van. ‘Hebben mensen die een nodig dan?’ was zelfs de vraag. Als dat geen lef mee is weet ik het ook niet meer. 

Kiezen of delen 

Echter bleek de twee daagse workshop, meer was er niet te volgen aan opleidingen destijds, niet voldoende. Ja ik startte mijn salon maar man wat viel het tegen. Katten trimmen bleek toch heel wat anders dan honden trimmen en na een jaar was het kiezen of delen. Of ik ging stoppen met katten trimmen, want als ik op deze manier door trimde had ik volgend jaar geen handen meer, aldus mijn zusje die wekelijks nieuwe krassen op mijn handen zag verschijnen. Of ik ging door maar dan moest het anders. Dat ik door ben gegaan lijkt me duidelijk want doorzettingsvermogen genoeg hier. Maar hoe dan. Door me extra verdiepen in kattengedrag door cursussen bij Tinley ging het al stukken beter. En toen ik ook nog in contact kwam met het vacht en vooral ook katvriendelijk trimmen was de kogel door de kerk. In 2012 stopte ik met ontwollen en ging ik op een vachtvriendelijke, huidvriendelijke en katvriendelijke manier verder. 

Toch niet zo vriendelijk

Ondertussen werkte ik nog keihard door bij de baas. Echter ging het werk in het kennel me steeds meer tegenstaan. Hoe ouder en wijzer ik werd en vooral ook hoe meer ik bijleerde moe minder hondvriendelijk ik dit werk vond. Waardoor het werk me steeds meer tegen ging staan. Toen ik via het katten trimmen een keer bij een ander hondenpension terecht kwam zag ik dat het ook anders kon nam ik de stap. Na 11 jaar had ik het lef om te solliciteren bij het andere hotel, ik werd aangenomen en nam ontslag bij mijn oude baas. 

Benieuwd naar de rest van het verhaal? Om te voorkomen dat het verhaal van vandaag te lang wordt volgt volgende week zondag de rest.