Het lijkt hier deze week wel een soapserie. Door het Coronavirus ligt de hele wereld op zijn kop, en nu Europa het nieuwe episch centrum is en Brabant de Corona regio van Nederland kunnen we er niet meer onderuit. Niemand meer, want Corona treft ons allemaal. 

Houd je niet van soap series scroll dan meteen naar onder voor mijn Corona Huisdieren Reistips!

Vorige week nam ik je in het eerste deel van dit blog mee in mijn ondernemersverhaal. Van boerendochter, via paardrijinstructrice bij mijn eerste eigen bedrijf naar poepschepper, voor de baas welteverstaan. Deze week neem ik je mee in het 2e deel van mijn verhaal. 

Beginnen bij het begin? Klik dan hier voor het eerste deel. 

 

Afgelopen vrijdag was het de ‘Dag van de ondernemer’ hoogtijd om mijn ondernemersverhaal eens met je te delen. Want dat ik voordat ik Cats Only startte eerst al een ambulante kattentrimsalon had onder de naam Kattentrimsalon Pets Choice, is algemeen bekend. Maar wist je ook dat ik in 2005 mijn eerste eigen bedrijf startte? 

‘Ondernemers verdienen een dag waarop ze worden bedankt voor hun lef en doorzettingsvermogen.’ Staat te lezen op de website van de ‘Dag van de ondernemer’. Lef en doorzettingsvermogen dus of is er meer voor nodig? 

Noorse Boskat Jenny wil van het radiatormandje naar de stoel, ze kijkt, schat in, neemt een grote sprong, land op de leuning van de stoel en kan zich mooi op de leren stoel trekken. Gelukt! Voor haar dan tenminste voor mij wat minder want de stoelleuning moet het bekopen met een paar lange krassen in het leer. Herkenbaar? Maar deze klunzige katten zoals wij ze noemen zijn ze wel echt zo klunzig, het lukt ze immers wel. Ik zie mezelf nog niet zo’n sprong maken.

Omdat katten meesters zijn in het verbergen van pijn wordt voor alle katten boven de 7 jaar een jaarlijkse seniorencheck aangeraden. Deze check die als extraatje toegevoegd wordt aan de normale jaarlijkse APK (Algemene Poezen Keuring) kan je vroegtijdig laten zien of jouw kat leidt aan beginnende ouderdomskwaaltjes. Afgelopen week was het tijd voor een check voor ons ‘oudje’ Google.

We gaan verder op avontuur in Namibië waar we vorige week al een start mee maakten. Maar deze keer niet meer in Etosha maar in Okonjima, waar in 1992 Africat is opgericht. Ze zitten op een terrein van maar liefst 22.000 hectare groot (maar liefst 22.000 keer het terrein wat wij hebben dus). Op dit terrein wonen grote carnivoren die opgevangen worden om ze voor het uitsterven te behoeden. Daar waar wij er alles aan doen om een jachtluipaard te spotten hebben de boeren in Namibië ervoor gezorgd dat dat er tussen 1982 en 1992 maar liefst 7000 luipaarden sneuvelden. Waardoor er nog maar zo’n 2500 in leven zijn.

Heb je het blog van vorige week gemist? Je vindt het hier. 

Eind vorig jaar was het dan zover, onze vakantie. Twee weekjes roadtrippen met een 4x4 Hilux met daktent door Namibië, waaronder een 3-daagse safari door Etosha National Park. Een park van meer dan 22.000 km2 groot, ofwel de helft van Nederland. ‘De beste plek in Zuid-Afrika om de big-five te zien’ zo is te lezen (al meen ik ergens gelezen te hebben dat enkel the big-four te vinden is maar dat terzijde). Op naar Etosha waar bij ons als kattengekken de leeuw en het jachtluipaard aan de top van ons must see lijstje stonden.

Bij een nieuw jaar horen nieuwe goede voornemens. Nu ben ik eigenlijk niet zo van de voornemens maar dit jaar moest ook ik eraan geloven. Door de enorme groei van Cats Only en met name het kattenhotel afgelopen jaren ben ik mezelf behoorlijk tegen gekomen. Welnee ben maar niet bang ik heb geen burn-out en sta ook niet op het randje maar even een pas op de plaats, of liever gezegd wat meer voor mezelf zorgen, kan geen kwaad.

That’s me! Tenminste zo was het in eerste instantie. Ik ben de drijvende kracht achter het concept en de bedenker van dit alles. Maar waar was ik zonder Erik aan mij zij. De bouwer van het hotel en mijn steun en toeverlaat wanneer ik hem nodig heb. Maar zelfs 2 man blijkt niet voldoende want wij willen ook wel eens met zijn 2-tjes op pad. Daarom is het Cats Only team wat uitgebreid. Dat je niet alles in je eentje kunt bleek deze week maar weer.

Zoals je inmiddels vast wel gehoord hebt ben ik druk bezig om het boek wat deelnemers van de workshop 'Trim je eigen kat' meekregen te professionaliseren. Naast dat de gehele tekst eens flink onder de loep wordt genomen wordt het boek voorzien van duidelijke instructiefoto's zodat jij een beeld hebt bij de theorie. En nog een mooie bijkomstigheid mijn Word bestandje wat ik telkens netjes printte, nou ja netjes foto's printen is toch wel een uitdaging voor mijn huis-tuin en keukenprinter, wordt vervangen door een strak gedesigned e-book. Dit boek wordt over een tijdje aangeboden aan mijn deelnemers van de workshop: 'Trim je eigen kat' maar is ook los te koop voor kattenliefhebbers die door middel van thuisstudie de vacht van hun kat nog beter willen leren onderhouden. 

Als voorproefje voor dit boek deel ik bij deze alvast het hoofdstuk 'Het ontstaan van dit e-book' met je. Ik ben heel erg benieuwd wat je ervan vind, dus deel het graag met me. Smaakt dit hoofdstuk naar meer? Ik ben op zoek naar een aantal proeflezers die in ruil voor een recensie gratis het boek ontvangen. Voel jij je geroepen? Meld je dan alvast aan via wendy@cats-only.nlmet als onderwerp: 'Ja, ik wordt heel graag proeflezer van het e-book' en je hoort ter zijner tijd van me. 

Zoals besproken in het blog: ‘Een bezoekje aan de zuiderburen’ brachten wij begin dit jaar een bezoekje aan Gent. Met de bedoeling om naast een bezoekje te brengen aan kattenhotel Chat-O-Resort ook een kijkje te nemen bij katten-adoptie-café Dreamcatchers in het centrum van Gent. Helaas gooide niesziekte in het kattencafé roet in het eten en bleef het bij een kijkje door het raam. Nieuwsgierig als ik ben was dit alleen niet genoeg voor mij en ben ik toch verder op onderzoek uit gegaan naar deze bijzondere vorm van een kattencafé, waar alle bewoners ter adoptie staan.

Onze Jenny is een chocolate tortie Noorse Boskat die op vier jarige leeftijd samen met haar zusje Nikita bij ons is komen wonen.  Helaas wist ik toentertijd een stuk minder over katten dan nu. Ik ben nog steeds blij dat wij Jenny en Nikita destijds in huis hebben genomen, maar of ik het nu nogmaals zou doen betwijfel ik. 

Net zoals wij mensen hebben ook onze katten twee nieren die onder andere zorgen voor de regulering van de vochtbalans en de bloeddruk in het lichaam. Ook filteren ze het bloed, waardoor afvalstoffen uitgescheiden kunnen worden via de urine. En tot slot spelen ze een belangrijke rol bij de mineralenbalans en produceren ze een aantal hormonen.  Maar wat nou als deze nieren niet meer goed werken?

Bij Cats Only Kattentrimsalon werk ik op een huid- en vachtvriendelijke manier en laat de natuur zoveel mogelijk werk doen. Maar ik hoor je al denken, ‘jaja, klinkt leuk, maar mijn kat ruit toch echt voortdurend/zit volop onder de klitten en zal echt hulp moeten hebben’. Dit is precies de instelling die ik had aan het begin van mijn kattentrimmende carrière; in 2010.

Wie mij al een tijdje volgt heeft het waarschijnlijk al wel vaker voorbij zien komen. Katten zijn meesters in het verbergen van pijn! Daar waar onze Leia (lees: grote Oud Duitse Herder) al begint te piepen of te hinken als zij ook maar denkt dat ze pijn heeft, uiten mijn katten dit echter vrijwel niet. Om er toch achter te komen of mijn katten gezond zijn en pijn hebben let ik daarom op de kleinste details, naast de periodieke controles bij de dierenarts natuurlijk. 

De 2e week van onze kerstvakantie viel laat dit jaar, aangezien hij pas begon op maandag 8 januari, de dag dat het kattenhotel zo ongeveer leeg was gelopen na een drukke kerstvakantie. Even wat tijd voor onszelf, gecombineerd voor de zorg van onze laatste twee hotelgasten. In deze week stond er een leuk uitstapje gepland, een dagje Gent, een mix van business and pleasure. Een ieniemienie stedentripje, waar wij zo van houden maar waarvoor we nu minder kans hebben, gecombineerd met een bezoekje aan een kattenhotel en een katten (adoptie) café.

Gastblog door Hennie Schuit, eigenaresse van de Kattentrimbus en het kattengedragsbureau.

Chip is een lieverd die het liefst zijn eigen ding doet. Gaat graag met het baasje op stap. Rustig en kalm het avontuur tegemoet maar ook met alle gemak lekker thuis in de wei! Ja, precies in de wei!

Dit blog gaat over een paard en een keertje niet over katten! 

Het leven van een kattenhoteleigenaresse, maar ook dat van een katteneigenaar, gaat niet altijd over rozen. Dat bleek deze week maar weer. Wat een overvolle week moest worden met het afbouwen van de nieuwe hotelkamers, het trimmen van katten, verzorgen van de hotelgasten, de jaarlijkse BHV cursus en een bezoekje aan de orthomanueel dierenarts met Google werd helaas een overvolle week met dierenarts bezoekjes voor Jenny. Helaas zonder goede afloop....

De tijd is voorbijgevlogen… April 2016 ontvingen wij onze eerste hotelgast Tarzan, in mei volgde de officiële opening en in juni bleek het hotel al te klein. Ook in de zomer- en de kerstvakantie heb ik helaas nog verschillende malen NEE moeten verkopen. Daarom zijn we dit jaar, veel eerder dan gepland, begonnen met de laatste vier hotelkamers op de bovenverdieping. Superleuk! We dachten eerst op ons gemakje de katsalon en de keuken op orde te krijgen. Maar ach ja, plannen zijn er om omgegooid te kunnen worden. 

Soms heb je van die weken die heerlijk rustig beginnen en vervolgens uitlopen in alles wat je niet verwacht had. Zo ook vorige week. Het zou een korte werkweek worden voor ons, aangezien Erik en ik zomaar 2 hele dagen vrij hadden genomen. In het begin van de week stonden er wat trimafspraken op de agenda. Net zoals een aantal verplichte administratieve dingen en het schilderen van de nieuwe trap in het hotel. Maar het einde van de week stond in het teken van bomen. En mijn 3 leuke gasten, Bengel, Pepa & Salt, in het hotel natuurlijk. 

Vorige week schreef ik in het blog: ‘Verdrietige dingen brengen toch iets goeds’ hoe geweldig Google zich voelt na het overlijden van Poezel. Daaruit blijkt maar weer dat zelf sociale katten niet met elke kat door één deur kan. Katten zijn van nature nu eenmaal semi sociale wezens, wat niks meer betekent dan dat zij op kunnen schieten met katten die een familieband hebben. Het om kunnen gaan met niet familieleden gaat hun echter wat slechter af, enkele uitzonderingen daargelaten. De domesticatie van onze huiskatten die pas zo’n 50 jaar gaande is zorgt er wel voor dat zij steeds socialer worden. Zo ook onze Jenny die overduidelijk toch meer met Poezel had dan wij door hadden. 

Het is alweer vier weken geleden dat Poezel plotseling overleed. En dit hebben we gemerkt ook. Erik en ik hebben het weekend om de haverklap met een traan in ons oog rondgelopen. Gelukkig veranderde deze met een leuke anekdote over Poezel weer snel in een glimlach. Maar ook bij onze poezelige huisgenoten Jenny en Google was het goed te merken dat er iets aan de hand was. 

Toen ik begon met het schrijven van dit blog had ik net de knoop doorgehakt. Poezel zou aanstaande zondag (vandaag dus) als muizenvanger aan het werk gaan op de boerderij van een kennis. Zij bood me dit een tijdje geleden aan toen ik op zoek was naar een geschikt herplaatsadres voor haar. Ik heb de boot toen nog even afgehouden omdat ik nog hoopte op een iets huiselijker plekje voor haar. Helaas diende dit zich niet aan en hebben we vrijdagavond afgesproken dat Poezel vanaf vandaag een nieuw leven krijgt als boerderijkat. Echter nam deze beslissing ineens een wel heel erg andere onverwachte, en vooral onplezierige wending. 

Begin september sloot Zuid Nederland het rijtje en kwam er een eind aan alle schoolvakanties. Hier was in het kattenhotel echter niets van te merken. De kamers bleven onverminderd vol met vakantiegangers die hun vakantie tactisch in het naseizoen konden boeken. Daarentegen was de stilte in de katsalon van afgelopen zomer, met het ingaan van het nieuwe schooljaar, spontaan weer over en stond de telefoon weer roodgloeiend. Een drukke tijd voor mij stond voor de deur, maar nu is de stilte na de storm aangebroken. Of zouden we in het oog van de orkaan zitten? 

Alweer 14 maanden geleden deed Poezel haar intrede in ons gezin. In mijn blog van 3 mei: 'Onze nieuwe huisgenoot' vertelde ik hier ook al over. In dit blog was al te lezen dat ik sceptisch was of er een goede kans van slagen zou zijn. Zou het 3-tal Google, Jenny en Poezel vreedzaam langs elkaar kunnen leven? Inmiddels is wel gebleken dat hoe goed je je best ook doet, sommige dingen gewoon niet kunnen slagen.

In mijn voorgaande blog kun je precies lezen hoe wij destijds de beslissing hebben gemaakt om Poezel bij ons te laten wonen. In dit blog neem ik je mee hoe de spanning hier in huis in de loop van het jaar steeds meer is opgelopen waardoor wij nu zoekende zijn naar een nieuw gouden mandje voor haar.