In de acht jaar waarin ik katten trim, heb ik veel weersveranderingen gezien. Toen ik acht jaar geleden startte, leken er nog echte seizoenen te bestaan. In april/mei brak de lente aan en gingen de vachtjes in de rui, in oktober startte de herfst en ging de vacht in de rustfase en rond de kerst begon de winter dan echt. De winter bestond uit verschillende periodes van vorst en sneeuw waarin veel eigenaren hun kat niet wilden laten trimmen omdat de kat zijn vacht hard nodig had in de kou. Tegen het aanbreken van de lente stroomde de salon dan ook steevast vol met vervilte katten. Vilt dat er helaas echt niet pas net zat, maar vilt dat er de hele winter voor heeft gezorgd dat de kat naast een slechte lichaamstemperatuur (want de kat regelt zijn temperatuur mede met behulp van de luchtlaag in zijn vacht die langzaamaan totaal is verdwenen) ook nog eens in pijn heeft geleefd. Aangezien diezelfde groeiende viltlaag iedere dag een stukje strakker om de huid is gaan zitten en veranderd is in een keihard harnas dat het dunne velletje van de kat strak heeft getrokken.

Global warming
Maar ja, in de jaren die volgden werd me algauw duidelijk dat 1) mijn advies aan de klant om eind december naar de salon te komen voor een wintercheck gezien werd als een manier om mijn agenda te vullen, en punt 2) ik ‘eind december’ in mijn verhaal, moest gaan vervangen door ‘net voor de kou aanbreekt’. Lekker vaag, maar hoe zou ik een maand moeten noemen als het met Pinksteren – in mei dus – kouder is dan kerst? Dit was immers het geval in 2016 toen ik klappertandend in een zomers jurkje mijn opening van het kattenhotel stond te vieren in onze tuin, terwijl ik met kerst in een lekker warme kersttrui zwetend voor de kachel zat; zoals het hoort.

De aanhouder wint
Daarom heb ik mijn verhaal wat aangepast. Ik leg mijn klanten keer op keer uit wat de reden is waarom de vacht in de winter in de klit schiet. Zodat zij zelf gaan begrijpen dat de enorme wintervacht in rust, gecombineerd met een super lage luchtvochtigheid in huis en soms ook nog wel met ravottende katten in de sneeuw of regen in veel gevallen zorgt voor problemen als er geen extra aandacht aan de vacht wordt besteed. Natuurlijk kan extra aandacht regelmatig controleren door de eigenaar zijn, maar bij sommige vachten is daar als eigenaar gewoon niet tegenop te werken, en dan komen wij dus in beeld. Na het in de fout gaan en het aanhoren van mijn verhaal, zien de klanten gelukkig wel in dat mijn adviezen niet bedoeld zijn om mijn agenda te vullen maar juist om hen te helpen. En komen daarna gelukkig met mindere problemen in mijn salon.

Maar….
Maar helaas, of misschien wel gelukkig, heb je niet alleen te doen met een vast klantenbestand maar komen er ieder jaar ook weer nieuwe klanten bij. Die zich vaak ook aandienen in de loop van de winter. Waarom is inmiddels wel duidelijk. Zo ook dit jaar. Op een praktijkdag die ik verzorg voor de kattentrimopleiding van het Huisdier Kennis Instituut had halflangharige huis-tuin-en-keuken-kat Teddy de twijfelachtige eer als eerste compleet vervilte kat plaats te nemen op mijn trimtafel. Een mooie uitdaging voor Gea, mijn cursist in opleiding. Want tja, hoe pak je dat nou aan. Verstand op nul, zoek een begin – meestal ergens rond de nek van de kat – maak voorzichtig een ingang onder het pak vilt en zoek je weg stukje voor stukje met korte bewegingen door de vacht. Klinkt simpel toch? Nou dat is het zeker niet, zelfs voor een ervaringsdeskundige als ikzelf is het nog steeds zweten. Niet alleen fysiek maar zeker ook mentaal. Het uitpellen van dit soort vachtjes kost namelijk erg veel energie aangezien je heel voorzichtig moet werken om de rimpelende huid onder het harnas niet te beschadigen. Want rimpels die zitten er zeker. Daarbij zit je natuurlijk ook nog met de normale anatomie van de huid. Denk maar eens aan de superdunne velletjes in de oksels, liezen en broek. En tot slot hebben we natuurlijk nog de kat. Deze moet het ook maar toelaten dat wij zijn huid die al beschadigd is door het trekken van de vacht ontdoen van de rest van de vacht. Wonder boven wonder zijn juist deze katten lieverds op tafel. Ze hebben gewoonweg door dat wij hen willen helpen.

Zo ook Teddy!
Ondanks dat hij al had geplast in zijn reismandje – zeker een teken van stress – kwam Teddy al purrend en melktrappelend uit zijn mandje. Dit heeft hij de hele trimbeurt, of eigenlijk twee trimbeurten vol gehouden. Door Teddy de ruimte te geven die hij wilde, veranderde zijn houding iedere zoveel seconden. Van lekker liggen op de arm van zijn redder in nood, via kopjes geven met de staart omhoog aan Gea tot het lekker uitkijken vanuit het grote raam uit de salon alle houdingen zijn gepasseerd. En dit eiste behoorlijk wat creativiteit van Gea, maar het is haar gelukt. Dat wil zeggen tot op zekere hoogte, gezien het feit dat er twee trimbeurten voor nodig waren om hem te ‘redden’. Tussen alle relaxte signalen door was er namelijk wel zeker sprake van stress. Helemaal niet gek als je zo slecht in je vel zit. Tijdens de trimbeurt begon Teddy namelijk te hijgen. En nee, hij hijgde niet vanwege de warmte, dat doen katten namelijk niet, maar simpelweg door stress. Kortdurende stress hoeft niet erg te zijn als je maar tijdig rustpunten in kunt bouwen. Dit hebben we dan ook steeds gedaan waarna Teddy supersnel weer herstelde. Maar omdat de hijgmomentjes elkaar steeds sneller opvolgden en langer aanhielden, hebben we besloten Teddy een dagje rust te gunnen. De grootste viltplakkaten waren van zijn rug af. Even uitrusten en morgen verder.

The day after
De volgende dag stonden Teddy en zijn redders in nood weer op de stoep. Nu was het aan mij om de onderkant, en de enorme klitten achter zijn oren nog klitvrij te maken. Dat een nachtje rust een goede keuze is geweest, bleek uit alles. Teddy stapte namelijk weer relaxed uit het mandje, had nu zelfs niet geplast onderweg en het oplopende stresslevel van de dag ervoor was compleet verdwenen. Een half uurtje later stonden Teddy en zijn baasjes dus weer buiten. Natuurlijk wel met een nieuwe afspraak in de agenda om dit in het vervolg te voorkomen. Eind goed al goed!

Bekijk hier het originele artikel.