Blog


BACK
feb 9, 2020 |
Wendy

Artikel: Wie mooi wil zijn moet pijnlijden

Artikel door Wendy Govers - van Thiel voor de Carnivoor 1-2020

Wie kent deze uitspraak niet. Ik ken hem al van jongs af aan. Als klein meisje had ik lange haren welke dagelijks in de klit zaten. Dus mijn moeder maar borstelen en ik maar gillen. Want erg zachtzinnig was ze niet. ‘Wie mooi wil zijn moet pijnlijden’ was haar devies, maar dat ook zij dit gegil niet toejuichte werd maar al te duidelijk toen ik na het zien van het nieuwe korte kapsel van mijn zusje ook zoiets wilde. Mijn moeder heeft geen moment getwijfeld en heeft ook mijn haar laten kortwiek­en. Weg met al die marteluurtjes in de ochtend. Hoe goed dat laatste mij ook beviel ik heb zo’n hekel gehad aan dat korte kapsel dat ik daarna tot mijn 20ste mijn haar niet meer echt heb durven laten knippen. De puntjes eraf en that’s it. Ik dwaal af, terug naar het onder­werp, pijn lijdende katten.

Een mooi modelletje in de kattentrimsalon?

De hondentrimmer krijgt in haar salon de kans krijgt om honden mooier naar buiten te laten gaan. Het overgrote deel van de honden komt met regelmaat in de salon om hun typische raskenmer­ken extra te laten benaderukken. Lees het overgrote deel, want ook bij honden komt met name in de winter de ene klittenbal na de andere op tafel. En dat laatste is dan ook erg herkenbaar in de kattentrimsalon. Katten komen met name uit nood, met pijnlijke klitten! Een kat kan in principe zijn eigen vacht onderhouden. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen op de regel te bedenken waarbij hulp van de eigenaar fijn zou zijn. En in de meeste van deze uitzonderingen is dat niet alleen hulp met de vachtverzorging maar zeer zeker ook met de onderliggende oorzaak van het probleem.

Pijnlijke klitten

Verreweg het grootste deel van de katten in de trimsalon is het dus echt niet gelukt. De ooit zo mooie, vaak half langharige vachten, zitten vol met knopen, klitten en stukken vilt. Een losse knoop in de vacht wordt vaak nog wel tijdig door de eigenaar opgespoord.

Menig keer is dit een losse knoop die bijvoorbeeld uit de lange haren van de kraag steekt. Wordt deze knoop echter niet verwijderd dan raakt hij verder verwikkeld in de vacht en zal hij tot op de huid gaan klitten. Vaak steken de bovenste punten van de haren er nog mooi bovenuit waardoor de klit verdwijnt onderin de vacht en niet meer zichtbaar maar zeker nog wel voelbaar is. Niet alleen voor de baas maar zeker ook voor de kat.

De klit trekt namelijk de huid eronder naar elkaar toe. Voor de vrouwen onder ons, bedenk je eens dat je die korte haartjes in je nek om je vinger windt, akelig gevoel he? Wordt ook deze klit niet opgemerkt door de eigenaar dan verandert hij in een vilt die zo groot kan worden als de kat zelf.

‘Hij zat ineens in de klit’

Meer dan eens scheer ik compleet vervilte katten kaal, want dat is helaas de enige remedie. Super zielig aldus menig baas, waarop ik me dan weer afvraag waarom ze niet verder kijken dan hun neus lang is. Ik ga niet goedpraten dat het voor de kat een leuke behandeling is om als het ware uitgepeld te worden op de trimtafel, want ja daar komt het helaas echt wel op neer. Gelukkig laten alle katten het gelaten toe en zie je de opluchting op hun kopjes omdat ze eindelijk verlost worden van dit pijnlijke harnas.

Erger voor de kat moet de weg er naartoe zijn. Want nee een kat zit niet zomaar ineens in de klit! Dit hoor ik helaas wekelijks, vooral in de winter­periode waarin het soms inderdaad zo lijkt. Maar niets is minder waar.

Winteralarm

In de winter, richting de lente, takelt de vacht zienderogen af. Maar hij moet toch nog even mee voordat in de lente de winterjas uit mag vallen en ver­vangen wordt door de zomerjas. Deze poreus geworden vacht grijpt wild om zich heen om zich vast te houden aan de buurman. Hierdoor slaat de vacht als het ware ineen. Een geoefende hand voelt dit en herkent dit meteen.

Aan mijn klanten in de salon leer ik natuurlijk ook om deze problemen in de toekomst te voorkomen. Dit gaat live echter makkelijker dan op papier maar toch ga ik een poging doen.

Stap 1

Voel of beter nog knijp als voorbeeld eerst in een los stukje vacht net boven de huid. Dit zijn vaak de ietwat kortere haren op de rug. Je voelt dat de haren los van elkaar staan en wanneer je de haren een beetje uit elkaar haalt met je vingers kun je op de huid kijken.

Stap 2

Ga daarna door naar een dichter be­haard stuk zoals de broek (bij de billen van de kat) of bij de overgang van de rug naar de buik. Hier voel je, met name in deze tijd van het jaar, dat er zich bossen wol hebben opgehoopt. Je voelt de wirwar tussen je vingers zonder dat je echte harde knobbels (ofwel klitten) voelt. Wil je op de huid kijken dan lukt dit niet of met veel moeite.

Dit is het moment dat je aan de gang moet. Tenminste als deze dichte vacht nog maar een stukje beslaat, is het al een groot stuk dan ben je eerlijk gezegd al wat aan de late kant. Natuurlijk is het nog wel op te lossen maar de eerste problemen voor de kat zijn al aan de gang. De vacht van de kat is er namelijk niet alleen voor de mooi, zoals we dat in Brabant zeggen.

Eén van de andere functies van de vacht is isolatie. De luchtlaag tussen de haren, zoals je die voelde op de rug, zorgt ervoor dat warmte in de zomer buiten blijft en houdt de lichaams­warmte in de winter binnen. Deze isolatie­laag is nu echter stilletjes aan het verdwijnen.  Hierdoor gaat de vaak gehoorde opmerking aan het begin van de winter: ‘Ik laat hem nu niet trimmen want dan krijgt hij het zo koud’ op als sneeuw voor de zon. Het niet verzorgen van dergelijke vachten, ofwel thuis ofwel in de trimsalon, zorgt er juist voor dat je kat zijn eigen temperatuur niet kan regelen. En erger nog deze dichte vacht slaat met vorst en kou in no-time om in een laag met vilt. Waardoor niet alleen de temperatuur een probleem wordt maar er ook pijn bij komt. Want zoals hierboven al uitgelegd trekt vilt aan de huid.

Meesters in het verbergen van pijn

Maar hoe kan het dan toch zover komen? Als je een huisdier hebt mag je toch verwachten dat je ervan houdt en niet wilt dat hij pijn heeft? Dat is zeker waar, maar onthoud dan even dat onze katten meesters zijn in het verbergen van pijn. Katten gaan bij wijze van spreken nog liever dood dan dat ze aan ons laten merken dat ze pijn hebben. Ze zullen de groeiende klittenpijn dan ook zo lang mogelijk weg stoppen. Alleen de kleinste signalen zullen zichtbaar zijn. Je kat gaat minder springen en rennen, dan moet je immers je lijf uitstrekken. Hij gaat meer slapen, hij slaapt als het ware de pijn weg. Hij wil minder geaaid worden, je beweegt dan immers de pijnlijke plekken. Super knap van die kleine acteurs maar o zo onnodig. Als zij ons eerder te kennen zouden geven wat ze pijn hadden konden we ze eerder helpen.

Voorkomen is beter dan genezen

Daarom van mijn kant dit artikel om jou te wijzen op deze narigheid. Want dat is het zeker. Kan je het geloven als ik zeg katten het niet fijn vinden als ik de klitten wil verwijderen en dat de eigenaar dan zegt: ‘Wie mooi wil zijn moet pijnlijden’?

Vaak wordt de trimmer dan ook nog eens vergeleken met de kapper. Nou, eerlijk is eerlijk, mijn kapper is een stuk voorzichtiger met mijn haar dan mijn moeder destijds was. Mijn kapper knipt de puntjes en dat kan gelukkig pijnvrij.

Ik vergelijk een trimbeurt liever met de tandarts. Hij doet je pijn maar je weet waarvoor je het doet. En daar gaat het dan weer mis met onze katten, zij weten niet dat het nodig is om ze te helpen. Zij kunnen er alleen maar op vertrouwen dat wij het beste voor ze doen, daarom is voorkomen ook zeker beter dan genezen.

Wees gewaarschuwd

Nog een paar schokkende notes om dit artikel over liefdevolle verwaarlozing, want dat is het eigenlijk, af te sluiten. Er gaan verhalen de ronde over katten die op dieet zijn gezet omdat ze te dik zijn, maar wat bleek de kat was niet dik door vet maar dik door een dikke laag klitten over de hele kat heen. Deze laag vilt is net zoals alle andere klitten ontstaan uit kleine klitjes dus goed opletten had deze ellende kunnen voorkomen.

En in datzelfde kader, hoor ik bij het maken van een trimafspraak maar al te vaak ‘Hij heeft maar 1 klitje’. Dit blijkt dan waar te zijn, maar dat ene klitje zit over zijn hele lichaam. Vaak zie je maar het topje van de ijsberg en kom je er pas tijdens de behandeling achter hoe erg het eigenlijk is.

Zelfs na 10 jaar trimmen verbaas ik me nog regelmatig hoe ver klitten door kunnen ­lopen. In sommige vallen is het zelfs zo erg dat wanneer de kat zijn linker voorpoot beweegt zijn rechter­poot automatisch mee gaat.

Om nog even aan te geven hoe strak een klit op de huid kan zitten. Maar al te vaak hoor ik van mijn klanten dat ze bang waren dat hun geliefde kat een tumor had. Bij onderzoek bij de dierenarts bleek het ‘maar’ een klit te zijn. 

Wil jij dit gratis magazine ook graag in je brievenbus? Schrijf je nu in door een klik op de magazines. Bekijk dit artikel met bijbehorende shockerende foto's in nummer 14.