Helaas had Elvis in zijn jonge leventje al zoveel meegemaakt, wat de socialisatie niet ten goede was gekomen, dat hij altijd een, op zijn zachts gezegd, bijzonder exemplaar is gebleven. Of zullen we hem apart noemen, zo omschrijven zijn baasjes hem immers ook. Door de vele uren en energie die zij in dit kleine katje hebben gestopt hebben zij een leuke kat in huis gekregen. Leuk voor vader, moeder en zoon, maar zeker niet leuk voor ieder ander. Iedereen die het in zijn hoofd haalde om dit schattige katje een aai te geven kwam van een koude kermis thuis en konden het bekopen met een paar tanden in hun handen. En dat gelde zowel voor de aaiende kattenliefhebbende buurman als de dierenarts die hem wilde helpen. Duidelijk in zijn taal was hij wel, zullen we maar zeggen.

Duidelijk of niet, makkelijk is het in ieder geval niet. Zijn liefde voor zijn baasjes en angst voor het onbekende zorgde ervoor dat hij veel verdriet had wanneer zij even niet thuis waren. Een bezoekje aan een kattenhotel daarbij opgeteld zorgde voor een kat op dieet, of liever gezegd een kat die niet eet. Waardoor hij maar liefst 1,5 kg af is gevallen tijdens zijn vorige vakantie in een kattenhotel met groepshuisvesting. Nogal wat, voor een katje van 6 kg. Een vakantie later keerde Elvis weer terug naar dit kattenhotel maar deze keer in een kleine groep, van maar 6 katten. Maar helaas was ook dit niet de oplossing voor hem.

Als laatste redmiddel boekten zijn baasjes een vakantie bij Cats Only voor hem. In de hoop dat een privé kamer met een kattentuin voor de nodige afleiding ervoor zouden zorgen dat hij, ondanks het gemis van zijn baasjes, toch een fijne vakantie zou hebben. In juli was het dan zover, Elvis kwam aan met zijn eigen voer, zijn favoriete handdoek waar hij dagelijks op lag te rollebollen en natuurlijk zijn eigen rieten Ikea poef (die hij een aantal per jaar verslijt maar daardoor wel de rest van het huis heel laat). 

Zoals verwacht verstopte Elvis zich de eerste dagen in een van de schuilhuisjes. Na 2 dagen (wat tevens het aantal dagen is waarop de meeste hotelgasten ontdooien) kwam Elvis wat losser. Hij verplaatste van in zijn verstopplek naar op zijn verstopplek, zodat hij goed in de gaten kon houden wat er allemaal gebeurde. Want een nieuwsgierig mannetje is het zeker wel. Daarbij kon ik hem zelfs verleiden om te gaan eten. Geweldig! Deze goede gang van zaken breide zich steeds verder uit en hij ontspande zich zienderogen. Na een goede week vertelde ik de baasjes van Jay Jay (die hem op dat moment kwamen brengen) dat Elvis en Jay Jay van hetzelfde kaliber zijn. Maar dat geloofde zij niet aangezien zij Elvis lekker door de kattentuin zagen rollen.

Ongeloof was er ook bij de baasjes van Elvis nadat ik hen na 9 dagen een filmpje kon sturen waarop ik Elvis kon aaien, of liever gezegd moest aaien. Lachend las ik hun reactie op de app: ‘We kunnen het niet geloven, we denken dat het een dubbelganger van Elvis is’. En nog meer verbaasdheid kwam er wanneer ik vertelde Elvis zo leuk is. Aangezien volgens hen, niemand behalve zij 3-en Elvis leuk vond. Nou ja, maak daar dan maar 4 van, of liever gezegd 5 want ook Erik mocht/ moest Elvis aaien.

Hoe langer de vakantie duurde hoe meer (mensen)vrienden hij maakte in het hotel. Steeds wanneer hij hoorde dat er iemand in het hotel was zat hij te roepen om aandacht waardoor hij natuurlijk extra aandacht kreeg van debezoekers. Wat prachtig om mee te maken. Gelachen hebben we trouwens ook nog wel met hem toen eind juli Omroep Brabant op de stoep stond voor een item in het kattenhotel. Elvis wilde natuurlijk ook de aandacht van de verslaggever dus ook hij mocht op de camera. Maar daar werkte meneer niet aan mee, hij zat liever achter de camera in plaats van ervoor. Tijdens het item over Elvis zat hij keurig onder de camera te kijken wat wij daar allemaal voor leuks stonden te doen. Wat zijn ze toch lekker eigenzinnig he die katten?

Ondertussen was Elvis zijn vakantie ten einde en haalden zijn baasjes hem dolgelukkig weer op. En tot hun grote tevredenheid was hij net zo los als ik hem had voorgedaan tijdens mijn berichtjes. Hij was echt veranderd, ten goede, ten opzichte van voor de vakantie. En net zoals hij hen verraste verraste hij mij later die dag, terwijl hij al onderweg was naar huis nog eens. Ik vond bij het opruimen van zijn kamer namelijk een muis. Jawel, een dode! Het was mijnheer gewoonweg gelukt om in een kattenhotel een muis te vangen, hoe goed. Vooral wetende dat katten alleen maar jagen als zij goed in hun vel zitten. Naast de complimenten die ik kreeg van zijn baasjes vind ik dit nog wel een mooi bonus compliment voor mijzelf.

In de weken na het vertrek van Elvis ontving ik nog enkele leuke berichtjes over Elvis. Allereerst dat hij liever was geworden. Maar het werd nog mooier. Ik kreeg de volgende vraag: ‘Wendy, heb je Elvis een hersentransplantatie gegeven of zo? Hij zit nu bij ons op schoot. Iets wat hij nog nooit eerder heeft gedaan. We staan versteld!’. En daar doen we het nu allemaal voor.

Een korte conclusie uit deze twee blogs. Wat je ook verwacht katten weten je altijd weer te verrassen.

Groetjes Wendy

Ps. Nadat ik dit blog ter controle doorstuurde naar de baasjes van Elvis kwam er nog meer leuk nieuws. Ik ontving namelijk dit berichtje:

'Dag Wendy, het is een hartstikke leuk stuk geworden over Elvis. Complimenten!
Vorige week heeft Elvis zich door onze buurman laten aaien. Hij rende enthousiast naar hem toe, gaf hem kopjes en onze buurman moest hem vooral door blijven aaien. Onze buurman wist niet wat hem overkwam. Verbaasd zat hij Henk aan te kijken. We wonen nu 4 jaar hier en dit is de eerste dat ik Elvis mag aanraken, zei hij. Sinds zijn verblijf bij jullie vallen wij van de ene in de andere verbazing wat betreft Elvis. Geweldig of niet!?'