Blog
Blog categorieën
- Kattenhotel (61)
- Gezondheid (34)
- Vachtverzorging voor katten (70)
- Katvriendelijke inrichting (14)
- Cursus en bijscholing (23)
- Kattengedrag (40)
- Verhuizen en verbouwen (4)
- Gastblog (19)
- In de Pers (52)
- Diverse (13)
- Thuis bij Cats Only... (36)
- Boek: 'Klitvrije kat, zo doe je dat!' (34)
- Niet Openbaar (0)
Blogs Doorzoeken
BACK
Cats Only Blog: Herplaatsers in het kattenhotel
Afgelopen weken stonden in het teken van het herplaatsen van 2 van mijn hotelgasten. Niet alleen ik was er druk mee maar ook al mijn Facebook en Instagram fans. Rain en Sunshine stolen de harten van al mijn bezoekers en fans en iedereen leefde met ze mee. Een oproepje voor een gouden mandje wat ik postte werd meer dan 280 keer gedeeld in 1 dag tijd en uiteindelijk is het dan toch gelukt. 8 maanden na aankomst in Nederland vond dit Omaanse duo een fijn huisje.
Maar hoe zit dat nou, waarom logeren er Omaanse herplaatsers bij jou in het kattenhotel? En hoezo komen er überhaupt katten uit Oman naar Nederland? Deze vragen kreeg ik vaak de laatste weken daarom neem ik je in dit blog mee in het hoe wat en waarom.
Alweer 2 jaar geleden kreeg ik aanvraag voor een hotelreservering voor een blinde kat. Het was een aanvraag van Eli (die nu de mede –oprichtster is van Stichting Rescue Buddies). Eli had destijds een blinde kat over laten komen uit Omaan om hem hier nog een goede kans te geven. Want ook al was de pikzwarte Cattilac blind, daardoor was het leven niet minder leuk aldus hem. Omdat Eli destijds even geen plek had in haar huis logeerde Cattilac de eerste dagen na aankomst bij ons in het pension. Daar waar ik bang was dat een blinde kat zou verongelukken in ons hotel door de vele hoge plankjes bewees hij het tegendeel. Ik wilde de plankjes nog weghalen maar nee meneer wilde per se klimmen, en als hij omlaag wilde zette hij zich schrap en sprong gewoon naar beneden. Meteen was duidelijk waarom zo een kneusje op een vlucht uit Oman werd gezet om hier nog een mooi leven te hebben.
Na een paar dagen vertrok Cattilac naar Eli die een kattenkamer voor hem gereed had in haar huis. Zij kreeg hem geplaatst maar helaas niet voor lange duur. Hij kwam toch weer terug waardoor hij in april nog een aantal weken bij ons logeerde. Dit keer in een tuinkamer waarvan hij met volle teugen genoot. Wat een levensgenieter. Eind april 2019 was het dan zover Cattilac vond zijn forever home en leeft nu in een grote groep katten op een enorm omheind terrein en hij vindt het fantastisch.
Hoe mooi kan het zijn voor een kat die eigenlijk ten dode opgeschreven was. Als kat in Oman heb je het nou eenmaal niet zo best. De bewoners zijn nou niet bepaald kattenliefhebbers en er is niemand die voor ze opkomt, zeker niet als het echt mis gaat. Bijna niemand… gelukkig is er in ieder geval 1 dierenarts met een gouden hart die voor ze in de bres springt. Deze dierenarts vangt de kneusjes op, lapt ze op en voor de katjes met een goede kans, lees de katten die goed gesocialiseerd en lief zijn, gaat zij op zoek naar een nieuwe baas. Hiervoor is een mooie samenwerking ontstaan met Eli van Stichting Rescue Buddies. Deze Nederlandse stichting zorgt ervoor dat voornamelijk Special Need katten (zoals dat zo mooi heet) en kneusjes opnieuw geplaatst worden in een gouden mandje.
Nadat de dierenarts de katten heeft uitgeselecteerd worden ze op haar eigen kosten opgelapt. Na een goede herstelperiode zet zij ze, wederom voor haar eigen kosten op een vlucht richting Nederland of België en daar worden ze door een kattenvervoersdienst of direct naar de stichting of naar ons kattenhotel gebracht. Vanaf daar stopt de investering van de dierenarts, die ze dus puur uit dierenliefde doet (ik wil niet weten wat het al moet kosten om een kat van Oman naar Nederland te vliegen), en gaan de kosten over op de stichting die wederom bestaat uit dierenliefde en donaties van anderen. De katjes die hier komen logeren komen in principe voor een paar dagen. Zij kunnen hier bekomen van de vlucht waarna ze zo snel mogelijk naar de stichting gaan. Daar krijgen ze een fijne huiselijke plek, worden ze geadverteerd op diverse herplaatssites en zijn ze meestal in een paar dagen weer weg, want ook al herplaatst deze stichting veelal kneusjes het zijn wel heel lieve kneusjes. Alle katten die ik hier te logeren heb gehad van hen zijn lief, leuk, super stabiel en heel snel op hun gemak. Omdat zij dit zo goed in kunnen schatten heb ik er minder moeite mee dat ze katten naar NL vliegen. Want het voelt toch een beetje dubbel aangezien wij hier in de asiels ook katten hebben zitten die een baasje zoeken. Gelukkig zitten de dierenasielen in NL steeds minder vol en daarbij hebben katten in de Nederlandse asiels helaas vaak ‘gedragsproblemen'. Juist hierom is het zo goed dat zij zich inzetten om alleen de katten met een echte kans te willen redden. Hoe graag je het ook wil je kunt nou eenmaal niet alle katten redden.
Oké even terug naar Rain en Sunshine, waarmee dit blog begon. In maart, aan de start van de Corona crisis, kon dit stel op een van de laatste vluchten naar Europa nog mee. Een grappig duo van nog 2 jaar oud. Elkaars tegenpolen dat wel. Rain een lekkere dikke van bijna 9 kg met een zijdezachte vacht, zo zacht had ik al trimmer nog nooit in handen gehad. Een heerlijke knuffelkont die niets liever wilde dan knuffelen en spinde er lustig op los. Zijn maatje Sunshine daarentegen was een tengere kat die het liefst dingen aan het doen was. Lekker op onderzoek, spelen en ga zo maar door. Maar toch waren ze een echte 2- eenheid. Altijd waren ze bij elkaar. Helaas hadden ook deze 2 katjes een rugzakje. Sunshine had ooit een bacterie in zijn kopje gehad waardoor een stuk van zijn lip weg was en Rain leed aan FIV. Beide katten hadden totaal geen hinder van hun ‘problemen’ maar dit rugzakje hielp ze niet in het vinden van een nieuw huisje.
Al snel werden ze geplaatst, op een appartement zodat Rain zeker niet naar buiten kon, maar dat was niets voor Sunshine. Die wilde meer. Dus ze kwamen weer terug bij de stichting (die even geen plek voor ze had) waardoor ik in juli een paar dagen op dit duo mocht passen. Weer werden ze geplaatst maar oh nee ze kwamen weer terug. Omdat Rain en Sunshine meer op hun gemak waren bij mij dan bij de stichting kwamen ze direct terug naar het hotel waar ze bijna 2 maanden bleven tot afgelopen vrijdag. Eindelijk pasten alle puzzelstukjes in elkaar en vonden zij de perfecte baasjes. Ze pakte ze helemaal in door na een eerste knuffelronde gelijk de jas van de nieuwe baas te claimen als in: ‘Als ik niet mee ga dan krijg jij jouw jas niet terug’.
Eind goed al goed. Behalve dan met de kosten. Net als in een asiel betalen de nieuwe eigenaren een bedrag voor de katjes. En ook net als een dierenasiel dekt dit bedrag echt niet alle kosten die aan deze katten zijn gemaakt, maar dat is nog tot daaraantoe als katjes snel geplaatst worden. Maar als katten als Rain en Sunshine, die nu overigens Bruce en Harvey zijn gedoopt, 2 maanden komen logeren dan loopt de schadepost toch wel snel hoog op ook al heb ik natuurlijk een speciaal tarief voor deze speciale katten. Daarvoor doe ik een beroep op jouw lezer.
Vind jij het ook zo fantastisch wat deze 2 vrouwen doen en wil jij ze helpen? Dat kan. Ga naar de website van Stichting Rescue Buddies en stuur ze een mailtje. Wellicht kun jij ze helpen aan kattenvoer, speelgoed, mandjes of wellicht zelfs een financiële donatie. Alles is welkom. Enne mocht je nou een keer van Oman naar Nederland komen vliegen, wellicht kun je dan een paar katjes op sleeptouw nemen, hoeven ze in ieder geval niet alleen te reizen.
En denk jij erover om ook zo een Omaanse leukerd te adopteren. Houd dan hun website en Facebookpagina in de gaten want ze blijven aan de lopende band katten herplaatsen want ik begreep laatst dat er in Oman nog 54 leuke lieve katten zitten te wachten op een fijn huisje.